Faalruimte

FALEN doen we allemaal. Het is nodig om te leren en ons verder te ontwikkelen. Door te hoge eisen of straffende reacties op ons falen, wordt de ruimte om te falen echter vaak heel klein en kunnen we in de knel komen. We schamen ons, houden zowel het falen als onze emoties verborgen voor de ander en denken mogelijk dat wij de enigen zijn die worstelen. Veel van onze cliënten gaan gebukt onder het gevoel voortdurend te falen, of falen daadwerkelijk, omdat zij niet aan de eisen voldoen die de omgeving aan hen stelt. Met ernstige psychische klachten tot gevolg. Of we falen samen, omdat ouder- of copingmodi zich met de behandeling gaan bemoeien.

Laat ons daarom RUIMTE geven aan falen binnen het behandelproces. Want er mag uitgeprobeerd en gespeeld worden. Dit is namelijk een absolute voorwaarde om te kunnen groeien. Welke ruimte geven we onszelf en cliënten hierin? Hoe vullen we deze ruimte met wat we écht nodig hebben? En wat hebben we nodig?

De volgende vragen zullen centraal staan tijdens het congres:

• Hoe gaan wij als schematherapeuten aan de slag met faalruimte?
• Waarin falen wij zelf als schematherapeuten binnen de behandeling?
• Hoe gaan wij om met dit falen en hoeveel ruimte om te falen is er?
• Waarin falen we omdat we er te weinig van weten?
• Waar heeft de wetenschap nog geen antwoord op gevonden?