Beter worden in falen

Willem Barents1
1. GGZ Heuvelrug

Inhoud

“Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.” (Samuel Beckett, (1983) Worstward Ho!)

In het schematherapeutisch werken is de persoonlijke afstemming van de therapeut met de patiënt vaak een enorme uitdaging. Het vraagt het vermogen om op jezelf te vertrouwen ook als jouw overtuiging en die van de patiënt verschillen. Schema’s geven verstoringen in de therapeutische relatie en teveel meebewegen met de patiënt leidt er toe dat we eerder schemabevestigend dan uitdagend zijn. Te veel vasthouden aan ons eigen gelijk kan aan de andere kant de therapeutische relatie bedreigen.

Daarbij komt dat therapeuten vaak mensen zijn die het beste met anderen voor hebben. Vanuit die grondhouding willen we het dan ook nog eens zelf heel goed doen. Ondanks alle wetenschappelijke, psychologische en therapeutische kennis moeten wij toch vaak weer terugvallen op de meest basale leerstrategie die wij als mens bij geboorte hebben meegekregen. De weg van vallen en opstaan, durven experimenteren en leren van de uitkomst.

Hoe doen we dat: ons zelfvertrouwen behouden in de onzekere context van de therapeutische relatie? Hoe gaan we om met onze overtuigingen, twijfels en onwetendheid,  terwijl we als professional richting moeten geven aan een therapeutisch proces?

Het is hier waar de boven genoemde quote van Beckett zich laat gelden.

In deze supervisie gaan we opzoek naar faalgevoelens van de therapeut. Kan hij deze hanteren en uit de klauwen houden van schema’s als: hoge eisen, bestraffendheid, emotionele geremdheid, negativisme en pessimisme? Dat vraagt naast een flink zelfvertrouwen ook een groot vermogen om er naast te zitten en dat ook nog met enige kalmte te kunnen aanvaarden. Geen makkelijke opgave maar een essentiële weg om onze patiënten het normbesef, maar ook de warmte en mildheid van de gezonde volwassene, voor te leven en op die manier bij te brengen.